Ζούμε σε έναν σχεδιασμένο κόσμο, που περιβάλλεται από χτισμένα συστήματα και αντικείμενα. Κανένα αντικείμενο, όσο μικρό κι αν είναι, δεν έχει σχεδιαστεί σε κενό. Ο σχεδιασμός βρίσκεται σε στενή συνομιλία με άλλες πολύπλοκες δυνάμεις όπως η εργασία, το περιβάλλον, οι πόροι του πλανήτη μας, η τεχνολογία, οι κοινότητες σε τοπική και παγκόσμια κλίμακα και πολλά άλλα.
Ιστορικά, ο σχεδιασμός έχει επικεντρώσει την ανθρώπινη εμπειρία. Η αξία ενός προϊόντος προέρχεται από την ομορφιά του ή/και την ικανότητά του να κάνει τη ζωή «καλύτερη». Με ρίζες στον λειτουργισμό των αρχών του 20ου αιώνα, αυτή η προοπτική ήταν μια προσπάθεια σκέψης για τις ζωές των καθημερινών ανθρώπων. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, είδαμε ότι ακόμη και αυτή η ανθρωποκεντρική προσέγγιση έχει ακούσιες, αν και καταστροφικές συνέπειες. Όταν σχεδιάζουμε αποκλειστικά με γνώμονα τους ανθρώπους, είναι πολύ εύκολο να ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι δεν επηρεάζονται μόνο από αυτό που φτιάχνουμε. Σε μια προσπάθεια να κάνουμε τον κόσμο μας ευκολότερο, ταχύτερο και φθηνότερο, έχουμε θέσει σε κίνδυνο την υγεία μας και την ευημερία των κοινοτήτων μας και του πλανήτη.
Μπορεί όμως κάτι να είναι πραγματικά καλό σχέδιο αν είναι κακό για τον πλανήτη, την άγρια ζωή, τις τοπικές κοινότητες και τους εργαζόμενους; Τι θα γινόταν αν η αντιληπτή αξία του σχεδιασμού ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτές τις εκτιμήσεις; Οι πρώτοι πρωτοπόροι όπως ο Buckminster Fuller, ο Hundertwasser, ο Sim Van der Ryn, η Lina Bo Bardi, το New Alchemy Institute και ο αρχιτέκτονας τοπίου Ian McHarg, μεταξύ άλλων, ενδιαφέρθηκαν να δημιουργήσουν μια πιο αρμονική σχέση μεταξύ του σχεδιασμού και των διαφόρων οικολογιών. Σήμερα, αυτή η αλλαγή παραδείγματος κερδίζει δυναμική: Κοιτάξτε το Parkroyal on Pickering, ένα ξενοδοχείο στη Σιγκαπούρη που αποφάσισε να στολίσει την πρόσοψή του με πλούσια φυτά για να παρέχει βιότοπο για τα πουλιά που απορροφούν όλο το CO2, ή την προγραμματισμένη διάβαση άγριας ζωής του αυτοκινητόδρομου 101 εδώ στο Λος Άντζελες, σχεδιασμένο για να διορθώσει τον οδικό σχεδιασμό που δεν έλαβε υπόψη τα πρότυπα μετανάστευσης των ζώων.
Η σκέψη πέρα από τον ανθρωποκεντρικό σχεδιασμό σημαίνει να σκεφτόμαστε έξω από τον εαυτό μας και τις άμεσες επιθυμίες, παρορμήσεις και προτιμήσεις μας. Για να σκεφτούμε πέρα από τον ανθρωποκεντρικό σχεδιασμό, κάνουμε σμίκρυνση για να εξετάσουμε τις κοινότητες, τον πλανήτη και τους πόρους του, καθώς και τις μελλοντικές γενιές. Οι αποφάσεις που παίρνει ένας σχεδιαστής έχουν ένα οικοσύστημα επιρροής που αντηχεί πολύ πέρα από τις πράξεις του ιδεασμού και της δημιουργίας, και κάθε επιλογή είναι μια ευκαιρία να υποστηρίξεις κάτι — ή να μην υποστηρίξεις κάτι. Γνωρίζοντας αυτό, μπορούμε να σχεδιάσουμε με πρόθεση και να ενεργοποιήσουμε τις πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές πτυχές των αντίστοιχων πρακτικών μας. Αναγνωρίζοντας την ευκαιρία που έχουμε, μπορούμε να οικοδομήσουμε οικοσυστήματα που υποστηρίζουν ενεργά αυτό που θέλουμε να δούμε να ευδοκιμεί και τις συνθήκες για αυτό το καλύτερο μέλλον. Στον πυρήνα αυτής της λιγότερο ανθρωποκεντρικής προσέγγισης βρίσκεται η προσπάθεια να σχεδιάσουμε τον δρόμο μας προς αυτό το καλύτερο μέλλον. Είναι μια εγγενώς αισιόδοξη και ελπιδοφόρα στάση.
Προχωρώντας πέρα από τον ανθρωποκεντρικό σχεδιασμό, επαναπροσδιορίζουμε τι συνιστά καλό σχεδιασμό, ώστε να συμπεριλάβουμε αν κάτι έχει παραχθεί ή όχι με υποστηρικτικό και βιώσιμο τρόπο. Στην πορεία, μπορούμε να συνεχίσουμε να ενστερνιζόμαστε την ομορφιά, την καινοτομία και την πρόοδο ως χρήσιμα εργαλεία. Το Kalon έχει να κάνει με την αισθητική στο βαθμό που είναι ένα μέσο για να πετύχουμε την αποστολή μας να δημιουργήσουμε σχέδιο για μια βιώσιμη κουλτούρα. Με κάτι σαν έπιπλα, όπου το προϊόν είναι εγγενώς συνδεδεμένο με την ανθρώπινη χρήση, ο στόχος είναι η κοινότητά μας να βρει εξίσου μεγάλη αξία στον τρόπο κατασκευής ενός κομματιού Kalon — σε όλη την αλυσίδα φύλαξης, συμπεριλαμβανομένων των κοινοτήτων και των μεθόδων η παραγωγή υποστηρίχθηκε στην πορεία (αρχίζοντας από το πού και πώς έχει συγκομιστεί ένα δέντρο και από ποιον) — όπως κάνουν στο πόσο όμορφο είναι το τελικό προϊόν. Παίρνουμε το όνομά μας από τη λέξη ΠΕΡΑΣΜΑ, μια αρχαία, φιλοσοφική έννοια της ιδανικής ομορφιάς που θεωρεί την ηθική αξία και χρησιμότητα ως αναπόσπαστα από την αισθητική. Όταν ένα αντικείμενο είναι kalon, είναι όμορφο επειδή υπάρχει μια εγγενής καλοσύνη που εκπέμπεται από κάθε λεπτομέρεια. Το αληθινά όμορφο είναι ένα και το αυτό με το αληθινά καλό. Είναι ένα ήθος και ένα κάλεσμα για δράση, μια χρήσιμη και εμπνευσμένη υπενθύμιση για κάθε απόφαση που παίρνουμε.
