Χρειάζομαι ένα δώρο για την επέτειό μου Όπως το Frugal Hound χρειάζεται ένα ποδήλατο

Ο κ. Frugalwoods και εγώ γιορτάσαμε την 7η επέτειό μας αυτή την εβδομάδα και σκέφτηκα ότι ίσως θα θέλατε να μάθετε τι πήραμε ο ένας για τον άλλον. Προσπαθήστε να συγκρατηθείτε: δεν ήταν τίποτα. Ναι, αυτό είναι σωστό, απολύτως χαζό. Ποτέ δεν ήμασταν ενθουσιασμένοι με δώρα ο ένας για τον άλλον και τώρα αυτό είναι πιο αληθινό από ποτέ, καθώς η σχέση μας ωριμάζει και η λιτότητα διαπερνά τις ζωές μας ευδαιμονικά.

Το Frugal Hound δοκιμάζει το νέο κράνος ποδηλάτου του Mr. FW. Για την ιστορία, δεν χρειάζεται ποδήλατο.

Γνωρίζω ότι η προσφορά δώρου είναι σημαντική για ορισμένα ζευγάρια και σίγουρα δεν θα κρίνω αν έχει νόημα για εσάς. Από νωρίς στη σχέση μας, ο εντοπισμός της βασικής αιτίας πίσω από το δώρο ήταν εντυπωσιακός για εμάς. Καταλάβαμε ότι δίναμε δώρα ο ένας στον άλλο κυρίως επειδή σκεφτήκαμε ότι έπρεπε. Θεωρούσαμε το δώρο ως πολιτιστικό κανόνα και το τηρούσαμε χωρίς να σκεφτόμαστε αν ήταν κάτι που πραγματικά θέλαμε να κάνουμε. Η αμφισβήτηση κάθε περίπτωσης «αναμενόμενων» δαπανών μας έκανε να ζούμε πολύ πιο πλούσια, πληρέστερη ζωή χωρίς να κάνουμε πράγματα μόνο και μόνο επειδή όλοι οι άλλοι κάνουν ή επειδή πιστεύουμε ότι πρέπει.

Για εμάς, δεν έχει νόημα να αγοράζουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε για να γιορτάσουμε μια μέρα που αφορά την αγάπη και τη δέσμευση – και όχι από απόσταση για πράγματα. Και δεν είναι μόνο τα χρήματα που εξοικονομούμε, είναι και ο χρόνος που εξοικονομούμε και το άγχος και το άγχος που αποφεύγουμε. Δεν μπορώ να σας πω πόσοι άνθρωποι μου είπαν ότι ανησυχούν για το τι να αγοράσουν τους συζύγους/τους συντρόφους τους για κάθε γενέθλια, επέτειο και ημέρα γαστρεντεριάς. Αυτή η πίεση να βρούμε το τέλειο δώρο απουσιάζει από τη ζωή μας, κάτι που ειλικρινά είναι αρκετά λυτρωτικό. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι ο κύριος FW δεν περιμένει με δολωμένη ανάσα να παραδώσω ένα ιδανικό μπιχλιμπίδι και το αντίστροφο. Δεν θέλω ποτέ να με κρίνουν για τις ικανότητές μου ως καταναλωτής. Καταρχήν είμαι φτωχός και δεύτερον τι χαμός!

Είναι αυτό που κάνεις κάθε μέρα

Ο κύριος & η κυρία FW το περασμένο Σαββατοκύριακο στο σπίτι των πεθερικών μου

Για τον κύριο FW και εμένα, το να αγοράζουμε δώρα ο ένας στον άλλο δεν περνάει καν από το μυαλό μας, αλλά συζητήσαμε και συμφωνήσαμε για αυτήν την προσέγγιση πριν από χρόνια. Καταλήξαμε και οι δύο στο συμπέρασμα ότι δεν θέλαμε ο άλλος να πετάξει χρήματα για κάτι που μάλλον δεν χρειαζόμασταν εξαρχής.

Θεωρώ ότι είναι συνετό να επισημάνω ότι δεν συνιστώ να εισέλθετε μονομερώς σε μια ζώνη χωρίς δώρα. Θα θελήσετε να βεβαιωθείτε ότι και τα δύο μέλη της συνεργασίας έχουν εξοικειωθεί πλήρως με την ιδέα και ανυπομονούν για την προοπτική να μην ανησυχείτε για την αγορά δώρων.

Οι χειρονομίες στοργής και σεβασμού που ο κύριος FW και εγώ δείχνουμε ο ένας για τον άλλον σε καθημερινή βάση είναι πολύ πιο πολύτιμες για εμάς από ένα μπουκέτο λουλούδια. Θα προτιμούσα να έχω τον υπέροχο κύριο FW μου να μου μαγειρεύει το δείπνο κάθε βράδυ και να φροντίζει να έχω φαγητό για τα μεσημεριανά μου γεύματα σε αντίθεση με κάποιο κόσμημα που μόλις βγήκε και αγόρασε. Είναι πολύ πιο δύσκολο να διαπράττεις με συνέπεια πράξεις αγάπης από το να χάνεις χρήματα για ένα αντικείμενο που έφτιαξε κάποιος άλλος.

Sidenote σχετικά με το πώς δεν είμαι κατά του δώρου

Δεν είμαι κατά των δώρων (το ορκίζομαι!) και μας αρέσει να δίνουμε δώρα στα μέλη της οικογένειάς μας. Αλλά για εμάς τους δυο στο λιτό κουκούλι αγάπης μας, τα δώρα είναι τόσο ξένα και άχρηστα όσο ένα Rolex. Θα σημειώσω επίσης ότι εξοικονομούμε τα δώρα μας στην οικογένεια και τους φίλους εξαργυρώνοντας πόντους ανταμοιβής πιστωτικών καρτών Amazon.com για εμπορεύματα της Amazon, κάνοντας εκ νέου δώρα όταν χρειάζεται, φτιάχνοντας σπιτικά δώρα (όπως μπανανόψωμο) και χρησιμοποιώντας δωροκάρτες έχω λάβει για να αγοράσω δώρα για άλλους ανθρώπους.

Χρησιμοποιώντας αυτές τις μεθόδους, ξοδέψαμε ένα τεράστιο ποσό $0 σε δώρα για 13 άτομα τα περασμένα Χριστούγεννα. Χρειάζεται να αποθηκεύσετε τις δωροκάρτες σας! Ο κύριος FW και εγώ θέλουμε πολύ λίγα για τον εαυτό μας, γι’ αυτό είμαστε στην ευχάριστη θέση να μοιράζουμε δώρα σε ανθρώπους που θα τα εκτιμήσουν αντί να μαζέψουν σκόνη στο υπόγειό μας.

Όλα τα εύσημα για αυτά τα εκπληκτικά τυλιγμένα δώρα «κάτω από το λιτό δέντρο μας πέρυσι πήγαν στην υπέροχη πεθερά μου

Γιορτές χωρίς δώρα (είναι δυνατοί)

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε και δεν γιορτάζουμε τις χαρές της επετείου μας και το ορόσημο που σηματοδοτεί, απλώς δεν βλέπουμε την ανάγκη να ξοδέψουμε χρήματα για να το κάνουμε. Η κουλτούρα μας συνδυάζει τα χρήματα με το συναίσθημα, τη δύναμη, την επιτυχία και τον σεβασμό, ενώ στην πραγματικότητα, είναι ένα εντελώς αφηρημένο πράγμα. Το να ξοδεύουμε χρήματα δεν υποδηλώνει εγγενώς ότι αγαπάμε ο ένας τον άλλον, ούτε δείχνει ότι θα νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον ή ότι θα συνεργαστούμε για την επίτευξη των αμοιβαίων στόχων μας.

Για εμάς, τα χρήματα είναι ένα μη συναισθηματικό εργαλείο που χρησιμοποιείται όταν τα χρειαζόμαστε: για φαγητό, καταφύγιο, κροκέτα Frugal Hound και την επιδίωξη των ονείρων μας για πρόωρη συνταξιοδότηση. Τα χρήματα δεν υποκαθιστούν μια γνήσια, βαθιά σχέση και δεν θα θεραπεύσουν μια ρωγμή σε έναν γάμο. Είναι βάλσαμο και μάλιστα φτωχό.

Δεν υπάρχει αστυνομία δώρων (που γνωρίζω…)

Δεν υπάρχει νόμος που να λέει ότι πρέπει να δώσετε δώρα για μια επέτειο – είναι απλώς μια κοινωνική σύμβαση. Η αναγνώριση της διάκρισης μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων –απαιτήσεις έναντι προσδοκιών– αποτελεί βασικό ορόσημο στον δρόμο προς την κατάσταση του λιτού παράξενου. Κάποτε αρχίσαμε να ξοδεύουμε χρήματα μόνο για τα πράγματα που πράγματι με ενδιαφέρει, αρχίσαμε να ξοδεύουμε πολύ λιγότερα χρήματα. Σας εγγυώμαι ότι κανείς δεν δίνει σύκο είτε κάνουμε δώρα ο ένας στον άλλο είτε όχι και, αν το κάνει, τότε αναφέρομαι στον λιτό περίεργο κανόνα μου #1: μην χάνετε χρόνο νοιαζόμενοι για το τι σκέφτονται οι άλλοι.

Γιορτάζοντας την επέτειό μας με ένα σπιτικό τζαντάκι στο σπίτι των πεθερικών μου

Τα δώρα είναι ένα σύμβολο κατάστασης και ξέρω ότι για μερικούς ανθρώπους, η επίδειξη των δώρων που λαμβάνουν από τον σύντροφό τους είναι ένας τρόπος για να επιβεβαιώσουν πόσο αγαπούν. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτό, είναι απλώς σημαντικό να το αναγνωρίσετε για αυτό που είναι – μια ευκαιρία να εντυπωσιάσετε τους άλλους, όχι απαραίτητα μια ευκαιρία να τεκμηριώσετε την αγάπη.

Για τον κ. FW και εμένα, ήταν ωφέλιμο να προσδιορίσουμε ότι η δαπάνη χρημάτων σε δώρα χρησίμευε ως βάση για την πιο απαιτητική καθημερινή συμπόνια, προσοχή, χρόνο και σκληρή δουλειά που απαιτεί ένας γάμος.

Θα ήταν πιθανώς πολύ πιο εύκολο να ρίξουμε ένα φιόγκο σε ένα πριόνι χειρός* για τον κύριο FW και να το ονομάσουμε ημέρα, αντί να ξοδεύουμε χρόνο για να αναλύσουμε τα εσώτερα συναισθήματά μας. Όμως, αναλύουμε αυτά τα συναισθήματα για τη βελτίωση της μακροχρόνιας σχέσης μας. Και, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι ενέργειες είναι αμοιβαία αποκλειόμενες – απλώς μια παρατήρηση ότι τα δώρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πληρεξούσιος για αληθινή σύνδεση.

*Όταν ο κ. FW το διάβασε αυτό, σημείωσε ότι δεν θα ήθελε να του αγοράσω ένα πριόνι, γιατί δεν θα διάλεγα το σωστό. Και έχει απόλυτο δίκιο! Θα ήταν άσκοπο (για να μην αναφέρω σπατάλη χρημάτων) να προσπαθήσω να επιλέξω ένα πριόνι χειρός για έναν άνθρωπο που ερευνά χρησιμοποιημένα πριόνια χειρός για διασκέδαση.

Για να παραφράσω την ταινία Κλάμπ μάχης (που παραμένω πεπεισμένος ότι αφορά κρυφά την πρόωρη συνταξιοδότηση): σταμάτα να δουλεύεις μια δουλειά που μισείς, να αγοράζεις πράγματα που δεν χρειάζεσαι, να εντυπωσιάζεις ανθρώπους που δεν σου αρέσουν. Αυτό συνοψίζει λίγο πολύ ολόκληρη τη φιλοσοφία μου στο Frugalwoods, αλλά νομίζω ότι ισχύει ιδιαίτερα για την αγορά δώρων, τα οποία είναι συχνά εγγενώς πράγματα που δεν χρειαζόμαστε.