Η ουσία του θέματος είναι η εξής: Τα κογιότ ζουν ανάμεσά μας και οι προσπάθειες δολοφονίας και ερήμωσης του πληθυσμού δεν είναι αποτελεσματικές λύσεις σε συγκρούσεις μαζί τους, βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες. Spondylolithesis/ iStock.com
Υπάρχει μια επιθετική ομάδα προπαγανδιστών κατά του κογιότ που αναδύεται σε πολλές κοινότητες, όπως πρόσφατο άρθρο στο Los Angeles Times σχετικά με την παρουσία κογιότ σε περίπου δώδεκα τοποθεσίες της Καλιφόρνια υποδηλώνει. Η πολεμική δράση αυτών των προπαγανδιστών και η περιφρόνησή τους για τις βέλτιστες πρακτικές διαχείρισης της παρουσίας των κογιότ στις αστικές και προαστιακές κοινότητες, πρέπει να μας ανησυχήσει όλους.
Η καρδιά του θέματος είναι η εξής: Τα κογιότ ζουν ανάμεσά μας και σκοτώνουν και οι προσπάθειες ερήμωσης του πληθυσμού δεν αποτελούν αποτελεσματική λύσηs σε συγκρούσεις μαζί τους, βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες. Σκοτώστε τα κογιότ, προτείνει η επιστήμη, και θα έχετε εξίσου πολλούς μέσα σε ένα ή δύο χρόνια. Είναι μια κοινή αρχή στη βιολογία του πληθυσμού ότι όταν τα κογιότ απομακρύνονται από βιώσιμο βιότοπο, άλλα κογιότ θα το βρουν και θα αρχίσουν να ζουν εκεί. Η έρευνα δείχνει επίσης ότι όταν ελέγχονται επιθετικά, τα κογιότ μπορούν να αυξήσουν τον αναπαραγωγικό τους ρυθμό, αναπαράγοντας σε μικρότερη ηλικία και έχοντας μεγαλύτερες γέννες, με υψηλότερο ποσοστό επιβίωσης μεταξύ των νέων. Αυτό επιτρέπει στους πληθυσμούς των κογιότ να αναπηδήσουν γρήγορα, ακόμη και όταν αφαιρεθεί έως και το 70 τοις εκατό του αριθμού τους.
Κανείς από εμάς δεν θα αρνιόταν τη σημασία της διασφάλισης της δημόσιας ασφάλειας και της λήψης συνετών μέτρων για την ελαχιστοποίηση της επαφής ανθρώπου-κογιότ και της πιθανής σύγκρουσης. Αλλά η διεξαγωγή πολέμου εναντίον των κογιότ (και άλλων άγριων ζώων) δεν είναι ποτέ η απάντηση. Υπάρχει μια νέα και καλύτερη προσέγγιση που εφαρμόζεται σε πολλές κοινότητες όπου τα άγρια ζώα ζουν κοντά στον άνθρωπο. Βασίζεται στη συνύπαρξη και τις έξυπνες παρεμβάσεις, τη μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και κατανόηση του κοινού, την υπεύθυνη φροντίδα και διαχείριση των κατοικίδιων ζώων και άλλα μέτρα για την ελαχιστοποίηση της πιθανότητας βλάβης σε όλους τους κατοίκους, ανθρώπους και μη.
Αυτή η κοσμοθεωρία δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους και τα ζώα το ένα από το άλλο. Αντιθέτως, αναγνωρίζει την παρουσία των ζώων στη ζωή μας και ενθαρρύνει την ανεκτικότητα. Τονίζει την ανάγκη για βαθύτερη κατανόηση της συμπεριφοράς και της βιολογίας των κογιότ, και δεν ακολουθεί την προοπτική «δεν ανήκουν εδώ» που απαιτεί την εξάλειψη. Αντίθετα, βασίζεται στην εφευρετικότητα και την καλή θέληση των ανθρώπων, βρίσκοντας τρόπους κατανόησης, ερμηνείας και ελέγχου της συμπεριφοράς των κογιότ και αναγνωρίζοντας πότε πρέπει να τροποποιήσουμε τη δική μας συμπεριφορά αποτρέψει τις συγκρούσεις πρώτα πρώτα.
Η επιτυχής συνύπαρξη απαιτεί να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να αναλάβουμε τους παράγοντες κινδύνου στις κοινότητές μας και στο οικιακό περιβάλλον μας. Σε πολλές πόλεις και κωμοπόλεις,σχέδια διαχείρισης της κοινότητας καθοδηγεί την ανταπόκριση και κυβερνητικές και μη κυβερνητικές οντότητες απευθύνονται για να ενημερώσουν τους κατοίκους σχετικά με το πώς να αποφύγουν ή να ελαχιστοποιήσουν την επαφή με τα κογιότ, μη ταΐζοντάς τα, κρατώντας τους κάδους απορριμμάτων ερμητικά κλεισμένους, μην αφήνοντας ποτέ τροφές για κατοικίδια έξω και μαζεύοντας φρούτα πεσμένα από τα δέντρα τους, και καταχνιά (χρησιμοποιώντας αποτρεπτικό τρόπο για να αναμορφώσει τη συμπεριφορά) τυχόν κογιότ που φαίνεται να είναι πολύ άνετα μεταξύ των ανθρώπων. Στην παραλία του Μανχάταν, για παράδειγμα, οι υπάλληλοι χρησιμοποιούν κρεμάστρες πόρτας για να εκπαιδεύσουν τους κατοίκους και η εφαρμογή της πόλης διαθέτει τώρα μια κατηγορία παρατήρησης κογιότ.
Η ευθύνη μας για τα οικόσιτα ζώα που φροντίζουμε είναι ένα σημαντικό συστατικό της αποτελεσματικής απόκρισης και είναι πιθανό ότι ορισμένες από τις επιθέσεις που περιγράφονται στο Φορές άρθρο και άλλες αναφορές θα μπορούσαν να αποφευχθούν μέσω προληπτικών μέτρων, όπως η διατήρηση των γατών σε εσωτερικούς χώρους και των σκύλων με λουρί όταν βρίσκονται έξω και γύρω.
Είναι δύσκολο να μην δούμε αυτόν τον θυμό και την τάση για θανάτωση κογιότ ως μέρος μιας ευρύτερης δαιμονοποίησης του είδους. Τα τελευταία πέντε χρόνια, μέσω του τμήματος Υπηρεσιών Άγριας Ζωής, το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ σκότωσε περισσότερα από 60.000 κογιότ ετησίως στα προγράμματα διαχείρισης αρπακτικών. Επιπλέον, στοχοποιούνται αμέτρητες χιλιάδες κογιότ διαγωνισμοί θανάτωσης άγριας ζωής— σκληροτράχηλος, πονηρός και βίαιος στα άκρα. Σε μια προσπάθεια να καταγράψει όλο το φάσμα των θανάτων κογιότ που συνδέονται με τον άνθρωπο, ο Νταν Φλόρες, στο βιβλίο του το 2016 Κογιότ Αμερικήςανέφερε τον αριθμό των κογιότ που σκοτώθηκαν ετησίως (από κυβερνητικές υπηρεσίες, μέλη του κοινού, διαγωνισμούς θανάτωσης, κυνήγι, παγίδευση και διαχειριστές συγκρούσεων μεταξύ ανθρώπου και άγριας ζωής) σε 500.000.
Εργαζόμαστε για να μεταρρυθμίσουμε ορισμένες από αυτές τις πρακτικές, και στην περίπτωση των διαγωνισμών θανάτωσης άγριας ζωής, για να τους τερματίσουμε εντελώς. Όσο ευδοκιμούν, θα τροφοδοτούν τον ανταγωνισμό που οδηγεί τη θανάτωση κογιότ σε κοινότητες όχι μόνο στην Καλιφόρνια, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε μερικά πολύ προκατειλημμένα άτομα και ομάδες συμφερόντων να υπονομεύουν την επιτυχή διαχείριση της άγριας ζωής και τις προσεγγίσεις επίλυσης συγκρούσεων που βασίζονται στην επιστήμη, τη δημιουργική απόκριση και την λεπτή κατανόηση της συμπεριφοράς της άγριας ζωής.
Μάθετε περισσότερα για τα κογιότ
Κατηγορίες
Άγρια Ζωή / Θαλάσσια Θηλαστικά
